Φυλετικές Θεωρίες

Επίσκεψη στον «ζωολογικό κήπο» για τις ανθρώπινες φυλές.

Βέλγιο 1958. Επίσκεψη στον «ζωολογικό κήπο» για τις ανθρώπινες φυλές. (Πηγή: https://www.liberalamerica.org/2014/08/17/rarely-seen-history-22-photos-showing-historical-racism-in-america/ )

Την εποχή του Παλαιού Καθεστώτος, πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, τον καιρό δηλαδή όπου οι ηγεμόνες – βασιλείς της Ευρώπης κυβερνούσαν τις χώρες τους κάτω από τη σκέπη της «Θείας Πρόνοιας», ο διαχωρισμός των υπηκόων τους γινόταν με βάση την πίστη και την αφοσίωση στον ηγεμόνα και στη χριστιανική πίστη. Σε εκείνους τους καιρούς η εξουσία εκπορευόταν από το Θείο, ασκούνταν για λογαριασμό του και η θέση του καθενός στον επίγειο ετούτο κόσμο δεν ήταν παρά μια μορφή προετοιμασίας για την αντίστοιχη στον «Βασίλειο του Θεού», εκείνο της αληθινής αιώνιας ζωής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι διακρίσεις ήταν θρησκειολογικού χαρακτήρα και οπωσδήποτε η θέση των ετερόδοξων και των απίστων δεν θεωρούνταν ισότιμη με την αντίστοιχη των πραγματικών χριστιανών. Πέρα από τους «συνήθεις υπόπτους» Εβραίους, ισχυρές αμφιβολίες είχαν προκύψει για το εάν και κατά πόσο οι έγχρωμοι πληθυσμοί στην Αμερική, στην Αφρική ή στην Ασία είχαν «ψυχή». Από αυτό εξαρτιόταν το εάν ήταν επιλέξιμοι για την ένταξή τους στη χριστιανική πίστη και συνακόλουθα στην αναμενόμενη Σωτηρία.

Ο Διαφωτισμός περιόρισε σε κάποιο βαθμό την παρέμβαση του Θείου στην ιεράρχηση των ανθρώπων. Η πλήρης ανατροπή των παραδοσιακών περί κατάταξης των ανθρώπων θεωριών ήρθε μετά τη Γαλλική Επανάσταση και την προοδευτική άνοδο της αστικής τάξης στην εξουσία στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Μέσα σε αυτήν τη νέα κατάσταση ο διαχωρισμός των ανθρώπων ακολούθησε δύο νέες έννοιες: την έννοια του Έθνους και την αντίστοιχη του Πολιτισμού. Διαμέσου των καινοφανών αυτών εννοιών προέκυψαν οι σύγχρονες φυλετικές θεωρίες.

Το Έθνος

Για τους αστούς που ανέλαβαν την εξουσία στη Γαλλία μετά την ανατροπή της μοναρχίας και του Παλαιού Καθεστώτος, η έννοια του Έθνους ήταν καθαρά πολιτική. Η νέα εξουσία εκφράστηκε διαμέσου του Έθνους και το Έθνος (Nation) δεν ήταν παρά το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούσαν μέσα στη γαλλική επικράτεια…

Διαβάστε Περισσότερα…


Ο Πολιτισμός

Την ίδια πάνω κάτω εποχή στην ίδια χώρα και πόλη, στο Βερολίνο, πρωτεύουσα της Πρωσίας, ένας άλλος μεγάλος διανοητής ο Έγελος (Friedrich Hegel, 1770-1831) επεξεργάστηκε μια Φιλοσοφία της ιστορίας που προσδιόριζε γεωγραφικά την πορεία του “πνεύματος” (Geist), δηλαδή του πολιτισμού,…

Διαβάστε Περισσότερα…



Η Προσαρμογή του Δαρβινισμού

Ο λόγος περί Έθνους και Πολιτισμού δημιούργησε οπωσδήποτε μια «κλίμακα αξιών» που διαχώριζε ποιοτικά λαούς και χώρες. Η τεχνική και παραγωγική απογείωση της Ευρώπης στα χρόνια της Βιομηχανικής Επανάστασης, στον 19ο αιώνα, ήρθε να πιστοποιήσει και να βαθύνει αυτόν τον διαχωρισμό. Ο πολιτισμός δημιουργούσε, η βαρβαρότητα…

Διαβάστε Περισσότερα…


Οι Άριοι

Από τη στιγμή που η «φυλή» έγινε κριτήριο για την αξιολόγηση και την ιεράρχηση των πολιτισμών και των ανθρώπων, πολλαπλασιάστηκαν οι αναζητήσεις για τον προσδιορισμό των απόμακρων στον χρόνο πηγών της ανισότητας. Οι πλέον σημαντικές εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα της ψευδο-επιστήμης του ρατσισμού έγιναν στη Γαλλία χάρη στο έργο κυρίως του Αρτούρ Ντε Γκομπινό (Arthur de Gobineau, 1816-1882).

Διαβάστε Περισσότερα…



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  • Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε, Λόγοι προς το Γερμανικό Έθνος (1808), το πλήρες κείμενο (στα αγγλικά) σε https://archive.org/stream/addressestothege00fichuoft/addressestothege00fichuoft_djvu.txt
  • Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Philosophie der Geschichte, στα ελληνικά πιο πρόσφατη έκδοση, Έγελος, Φιλοσοφία της Ιστορίας, Νεφέλη, δύο τόμοι, Αθήνα 1980-1981
  • Στα ελληνικά: Κάρολος Δαρβίνος, Η καταγωγή των ειδών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα 1998.
  • Georg Moss, Towards the Final Solution. A History of European Racism, Howard Fertig, Νέα Υόρκη 1978.
  • Pierre André Taguieff, La couleur et le sang, Doctrines racists à la Française, “Essai Mille et une Nuits”, Παρίσι 2002.
 ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Η Καταγωγή των ειδών στα αγγλικά: